| Музей | Дата: Пятница, 09-Авг-2013, 17:17:42 | Сообщение # 1 |
 местный
Группа: Модераторы
Сообщений: 22
Награды: 4
Репутация: 1
Статус: Нет меня здесь
| СЯЛЯВІЦА
Жыў у нашых краях асілак, розумам ды ўсялякімі талентамі багата надзелены: хочаш – колы
адрамантуе, хочаш – песню прыдумае ды заспявае, хочаш – араць поле будзе. Свой
дабрабыт сваімі рукамі наладжваў. Радзіму, сям’ю, людзей шанаваў. А ўжо ж як
плаваў ён, як хвалі Сялявы любіў! Летам са сваякамі і сябрамі часта на беразе
возера на ноч заставаўся. Сцішыцца, бывала, ля вады, пад зорамі, усё любуецца
нечым…Вось аднойчы любаваўся ён так роднымі краявідамі Сялявы, ды бачыць: дзяўчына яму
насустрач з вады выходзіць. Прыгожая, валасы доўгія, як хвалі, цёмныя, пышныя,
густыя, ад вады і месячнага святла аж ззяюць! Прыгледзеўся – ды ў яе палова
цела – рыбін хвост!“ Няйнакш, русалка”, - вырашыў асілак і тут жа запытаўся: “Хто ты? Завешся як?”. А яна яму:”Эх, хлопец, не ведаеш ты, з кім справу маеш. Імя маё запаветнае людзям
ведаць нельга, а ты заві мяне Сялявіцай. І ведай: дадзены мне веды патаемныя аб
тым, якая сіла прыцягвае людзей да нашага возера. З табой падзяліцца хачу, бо
не бачыла я яшчэ такога сына вернага ў Радзімы, так моцна закаханага ў родныя
мясціны. І веру, што таямніцай маёю ты з людзьмі падзелішся. У руках маіх бачыш ты кветку. Гэта кветкалюдзей кліча. Кожны, хто да яе дакранецца – любімую справу знойдзе; зразумее,
да якога занятку душа яго горнецца. Гэтыя веды і сілу чалавеку Зямля родная пасылае праз кветку маю. Той, хто дакранецца да яе, месца сваё ў жыццізнойдзе, патрэбным назаўсёды стане ”Паверыў –не паверыў асілак, але дакрануўся да кветкі, а яна ў той жа момант і знікла разам з Сялявіцай, толькі застаўся ў руках нейкі кавалак на корч падобны. Прыгледзеўся хлопец – а гэта не проста корч, а кветка. Вось толькі адчысціць як след, пастругаць, падраўняць ды адшліфаваць.І выразаўюнак кветку, а потым яшчэ тры дні і тры ночы не спаў, воблік Сялявіцы з дрэва выразаў. Так ён стаў слынным майстрам-рэзчыкам. Але ж разважыў так: “Зусім не гожа мне аднаму дзівосным дарам кветкі карыстацца. Няхай усе людзі сэнс жыцця свайго для сябе адкрываюць, справу сваю і месца сваё ў жыцці знаходзяць”.
І размясціў асілак скульптуру “Сялявіца з кветкай” на двары нашага музея, ва ўсіх на вачах.
Дакранайцеся, людзі, да кветкі! Даведвайцеся, да чаго вы здатныя! Раскрывайце
свой захаваны талент!Юнак той,кажуць, і сёння паміж нас жыве, ды разам з людзьмі прыгажосцю роднага краю любуецца.
Не проходите мимо-зайдите! История города Крупки и не только...
|
| |
| |
